Zespół Szkolno-Przedszkolny im. Jana Pawła II w Rudzicy

Nasz gość przekazał nam wiele informacji o tym egzotycznym zakątku świata. Dowiedzieliśmy się, że Madagaskar to czwarta, co do wielkości, wyspa na świecie położona w zachodniej części Oceanu Indyjskiego u południowo-wschodnich wybrzeży Afryki. Usłyszeliśmy też kilkanaście słów w języku malgaskim, który ,oprócz francuskiego, jest urzędowym językiem w tym kraju. Ksiądz Ludwik przywiózł ze sobą mnóstwo rekwizytów, które wzbogaciły opowieść o życiu i pracy Malgaszy. Wiele z tych przedmiotów było ręcznie wykonanych z materiałów dostępnych na wyspie. Czapki, instrumenty, dywany, naczynia, zabawki czy ubrania -to dzieło podopiecznych Księdza.

Misjonarz opowiadał, że ludzie w tym kraju żyją bardzo skromnie. W wielu rodzinach jada się tylko jeden posiłek dziennie i to nie zawsze do sytości. O czystość dbają idąc nad rzekę. Za to słońca mają pod dostatkiem, mogą się opalać do woli. Jednakże nikt z mieszkańców wyspy nie myśli o opalaniu. Raczej szukają cienia i modlą się o deszcz. Kiedy w Europie jest słotna jesień czy też zima, to na Madagaskarze są największe upały. Wtedy mieszkańcy wyspy marzą o ożywczym deszczu, który trochę schłodziły temperaturę i nawodni suchą , popękaną ziemię. Malgasze są społeczeństwem rolniczym, od ilości deszczu zależy ich codzienne życie. Jego brak jest dla nich zabójczy. Chociaż i nadmiar nie jest mile widziany. Ksiądz Ludwik troszczy się o ludzi zamieszkałych na bardzo rozległym terenie. Mówi o Chrystusie, zanosi im Chrystusa. Misjonarz swoim pięknym i trudnym życiem pokazuje, jak kocha Bóg. Do wielu Malgaszy dociera z Dobrą Nowiną raz na kilka miesięcy. Jego służba wymaga ogromnej siły i przede wszystkim wiary. Jako społeczność szkolna, z której nasz gość się wywodzi ,obiecaliśmy Mu, że będziemy wspierali go modlitwą. Spotkania z naszym gościem zakończyliśmy modlitwą „Ojcze nasz” w języku malgaskim. Dziękujemy Księże Ludwiku za poświęcony nam czas i życzymy dalszej dobrej posługi. Szczęść Boże!